Początki powstania domu w Ostródzie przy ul. Franciszkańskiej sięgają roku 2010. Z miastem tym Zgromadzenie było związane od 1946 roku, gdy na skutek wysiedlenia z terenów Wołynia, siostry otrzymały jeden z budynków przy ul. Limanowskiego 4. Budynek był całkowicie zdewastowany, wymagający kapitalnego remontu. Po częściowym remoncie siostry zamieszkały w budynku w 1946 roku, a już w 1947 otworzyły dom dla osób starszych. Po II Kapitule Generalnej 30 grudnia 1947 roku dom ostródzki pełnił rolę Domu głównego. Erygowanie domu zakonnego nastąpiło 11 lat później, a siostry mieszkały już w budynku parafialnym przy parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy ul. Sienkiewicza 4.
Przez krótki okres powojenny siostry uczyły religii w Szkole Podstawowej. W 1952 roku władze komunistyczne odebrały siostrom Dom Starców i utworzyły Bursę dla chłopców Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Warunki mieszkalne przy ul. Sienkiewicza były dla sióstr dość uciążliwe, dzieląc budynek wraz z zamieszkującymi lokatorami. W tymże budynku do roku 1959 mieścił się Dom generalny Zgromadzenia. Siostry przez cały czas na tyle ile było to możliwe podejmowały nauczanie religii w szkołach, a następnie przy parafii.
Od września 1961 roku Zgromadzenie podjęło systematyczną katechezę przy parafii Niepokalanego Poczęcia NMP. Siostra Albina Wysocka i siostra Irena Pero objęły katechezą dzieci i dzieci przedszkolne oraz grupę wczesnej komunii świętej całego miasta. Siostry do końca sierpnia 2019 roku pracowały przy parafii: w zakrystii, szkole, prowadząc chórek dziecięcy. Praca powyższa trwała nieprzerwanie przez 45 lat.
Zgromadzenie od 1946 roku posługuje w Ostródzie oddając się pracy wychowawczej oraz przychodząc z pomocą najbardziej potrzebującym. Od roku 2019 siostry mieszkają w domu zakonnym przy ul. Franciszkańskiej 8 przy parafii św. Franciszka z Asyżu. Dom zakonny pod wezwaniem Rodziców św. Teresy od Dzieciątka Jezus – św. Ludwika i Zelii Martin dostosowany jest do potrzeb starszych i chorych sióstr.
Zapraszamy do krótkiej etiudy filmowej o naszym domu.
s. Dawida Prusińska CST